-Widzisz każdy z nas skrywa jaką mroczną tajemnicę jak mówił mój Mistrz który mnie przygarną i nauczył Magi. Ale te wizje których ja doświadczyłem były zbyt realistyczne. Widzisz w momencie kiedy dotarłem do Mojej Wioski On juz stała w płomieniach a najeźdźcy niszczyli i mordowali moich bliskich. Lecz dziwne jest To że pomimo iż mnie widzieli,na kilku nawet wpadłem to żaden mnie nie atakował i nie próbował zabic... Zaczynam chyba rozumiec dlaczego tak się stało... Ale teraz może opowiesz mi coś o sobie drogi Tharonie(to mówiąc biorę kolejny łyk wody z kufla i zaczynam w patrywac się w ogień jak by domnie przemawiał i widze kolejne wspomnienia powracające)

Do chester:
- Wiesz juz, ze moja rodzina zginela dawno temu. Przez jakis czas blakalem sie po okolicy i wyszkolilem sie we wladaniu toporem. W jednym z krasnoludzkich osiedli, pewien kowal dostrzegl u mnie talent w poslugiwaniu sie mlotem, wiec wzial mnie na terminatora. Gdy juz jako tako nauczylem sie kowalstwa(w stosunku do ludzi to jestem w czolowce), wyruszylem w poszukiwaniu za legendarnym orezem. Jak to z moim szczesciem, mialem przed soba dworeczny, obosieczny, runiczny topor zniszczenia...ale dopadli mnie kolesie w czerwno-czarnych plaszczach. Po tym, jak sie uwolnilem, to po jakims czasie spotkalem Ciebie, a reszte to juz znasz. A co do Twoich wizji, tzn tej iluzji, to moze powinnismy porozmawiac o nich z magiem? Moge pogadac z tutejszym kowalem, aby umowil nas na spotkanie.

Do oligator:
Twarz Lengoriona pochmurzyla sie, a jego oczy zdawaly sie patrzec daleko poza czas i miejsce, tak jakby szukal czegos w zakamarkach swojego umyslu. Nagle gwaltownie wstal i szybko pobiegl do domu. Po uplywie okolo 10 min poszukiwan, przemiescil sie do schowka na narzedzia. Tam spedzil jeszcze raz tyle czas. Gdy wyszedl, na jego twarzy mozna bylo wyczytac radosc i triumf.
- Dobrze, ze postanowilem to porzadnie schowac - i wyciaga przed siebie tarcze, z jakimis napisami, ktorych nie jestes w stanie odczytac, a na srodku swiecil krwisto-czerwony kamien - to jest jedyna rzecz, ktora pozostala mi po moim"wczesniejszym zyciu". Wnioskujac z Twojego opisu, to tego wlasnie szukal. Prawde mowiac, to nie pierwszy raz taka postac pojawila sie na moim terenie. Chyba"oni"szykuja cos wielkiego, skoro ich ruchy tak sie wzmogly...
Po czym wrocil do ogniska i wpatrujac sie w przyniesiony przez siebie przedmiot, pograzyl sie w rozmyslaniach.

-Musze Cię rozaczarowac Przyjacielu ale Ja znam sens Tych wizji jeszcze nie do końca ale już powoli zaczynam rozumiec (to mówiąc milknę na chwile). A możesz mi powiedziec coś więcej otych postaciach w czerwono czarnych szatach. To właśnie za nimi wczoraj wyszedłem z Tawerny. A To co mnie spotkało to był pewien rodzaj iluzji ale bardzo niebezpieczny - strasznie realistyczny. A o Jakim Toporze Mówiłeś? To kiedy możemy udac się do tego kowala lub do maga od razu(to mówiąc wstaje i podchodzę do kominka ugrzac ręce,opieram się o jego gzyms moja twarz mimo iż nadal pochylona i zakryta częściowo włosami zostaje na wpół oświetlona blaskiem z kominka)

Po Wyjściu Tharona przez chwile jeszcze stoje oparty o jedną ręką o komine i wpatruje się w ogień. Rozmyślam Cały czas otym Co się wydażyło... "Czyto mozliwe żebym wkońcu znalazłem Mego Brata Isma'riona. Po Tych wszystkich Latach poszukiwań Był Tak Blisko A ja go nie rozpoznałem i dałem się nabrac znów Na Jego Iluzje.." Wpewnym Momencie Siadam Na Łóżko nadal wpatrując się w płomienie ognia jakbym szukał wnich odpowiedzi bądź rady. Nagle Przypominam Sobie Słowa Mojego Mistrza..." Pamiętaj Ches'terionie Ty I Twój Brat Jak cała wasza Rodzina Macie Szczegulen Zdolności do Włądania Magią. Lecz Pamiętaj Niedaj Się Zwieśc Ścieżce łatwej Nauki i sukcesów.. To Sprowadzi Cię Na Tą Samą Ścieżke CO Twego Brata.."... Przez Chwile jeszcze siedze wpatrując się w kominek aż usypiam...

Do chester:
W nocy wciaz pojawialy sie te same obrazy, co podczas wizji przed tawerna. Slyszac cwierkanie ptakow, otworzyles oczy i zobaczyles calkowity chaos na swoim lozku. Posciel zrzucona na ziemi, poduszki rozrzucone po lozku, a pod Toba mokre od potu przescieradlo. Sam ten nielad nie draznil Ciebie tak mocno,jak ptaki za oknem. Wrecz zaczynala Ciebie bolec od tego glowa. Po chwili do pokoju wszedl Tharon.
-Witam,ze sie juz obudziles przyjacielu.Spokojnie,nie wstawaj.Przyszedlem tylko powiedziec,ze jestesmy umowieni z magiem po obiedzie,wiec badz gotow.Bede czekal na Ciebie dobrze wiesz gdzie-spod brody krasnoluda wylonil sie szeroki usmiech.
Twoj przyjaciel wyszedl zamykajac za soba drzwi i wypelniajac tawerne swoim donosnym smiechem.

Do oligator:
Rozgladasz sie za Demonem,ale nigdzie go nie widzisz,wiec zaczynasz go wolac:
-Demon,gdzie jestes?Chodz tu-zero odzewu.
-No,juz jestem gotowy-powiedzial Lengorion z ulga-a gdzie Twoj wilk?
-Nie ma go,zniknal!On by nigdy mnie nie zostawil!Cos musialo mu sie stac!-po czym powracasz do szukania i nawolywania z lzami podchodzacymi Tobie do oczu.
-Czy to znowu oni?!Wciaz sa w okolicy?!
Czlowiek Lasu polozyl swoje rzeczy i pozostal tylko z mieczem w dloni.Odwracasz sie,aby go zapytac,czy nie moglby Tobie pomoc szukac,ale juz go tam nie ma.W ogole go nie widac.Po chwili widzisz Lengoriona wychodzacego z zarosli i trzymajacego Demona w swoich ramionach.Podchodzi do Ciebie i kladzie go przy Tobie.Dostrzegasz kilka ran klutych na jego lewym boku.
-Twojemu wilkowi jest potrzebna pomoc,ale teraz i tutaj mu nie pomozemy.Musimy szybko sie z tad zabierac,szybko!

glaszcze Demona po pyszczku, ogladam rany i biore go na rece. Postanawiam posłucha Lengoriona i szykuje sie do drogi zabierajac Demona ze soba.

PO wejściu do środka zaczynam sie rozglądac po sklepie szukając czegoś dla Siebie. Od doś dawna Szukam Elfickiej Katany lub innego rodzaju Magicznego i szlachetnego ostrza. Zaczynam powoli rozglądac się za sprzedawcą i zastanawiam się czy Miał by jakieś księgi magiczne bo jak narazie żadnych nie dostrzegłem.